H Καλόγρια
Ένας τύπος μπαίνει στο λεωφορείο. Στην επόμενη στάση ανεβαίνει μία καλόγρια.
Ο τύπος ερεθίζεται σφόδρα και μη μπορώντας να κρατηθεί, την πλησιάζει και της
ζητάει να συνευρεθούν ερωτικά! Η καλόγρια ταράζεται και τινάζεται πάνω φωνάζοντας:
- Δεν ντρέπεσαι, αλήτη, τέτοια πράγματα σε μένα, που έχω αφιερώσει τη ζωή μου στον Κύριο!
Παίρνουν χαμπάρι τι γίνεται, οι άλλοι επιβάτες και πετάνε τον τύπο έξω...!
Την επόμενη μέρα, βλέπει πάλι την καλόγρια στο λεωφορείο! Δεν μπορεί να κρατηθεί
ο τύπος, την ξαναπλησιάζει, βάζει αυτή τις φωνές, κλοτσηδόν ο τύπος έξω από το λεωφορείο!
Τρίτη μέρα, μπαίνει ο τύπος στο λεωφορείο, να κι η καλόγρια στην επόμενη στάση! Δαγκώνεται,
προσπαθεί να κρατηθεί, δεν αντέχει, πάει να σηκωθεί, τον πλησιάζει ο εισπράκτορας:
- Όπα ρε φίλε, πάλι τα ίδια. Δεν σέβεσαι που' ναι καλόγρια;
- Φωτιά να πέσει να με κάψει τον αμαρτωλό, αλλά έχω πάθει την πλάκα μ' αυτή τη γυναίκα,
κύριε εισπράκτορα. Αν δεν την πάρω μια φορά, θα πεθάνω!
- Τι να σου πω, ρε παιδάκι μου. Άντε, επειδή σε λυπήθηκα, θα σε βοηθήσω!
- Τι; Μπορείς; Πώς;
- Ακου. Αυτή κατεβαίνει εδώ στο δασάκι και πάει και προσεύχεται κάτω από το μεγάλο δέντρο.
Εσύ, ακολούθησε την κι όταν θα σκύψει να προσευχηθεί, πήγαινε από πίσω, πες της πως είσαι
ο ηγούμενος και θα σ' αφήσει να κάνεις ό,τι θες!
Πράγματι την επόμενη μέρα, μπαίνει ο τύπος στο λεωφορείο, μπαίνει κι η καλόγρια, κατεβαίνει στο δασάκι, από πίσω κι ο τύπος.
Φτάνει η καλόγρια στο μεγάλο δέντρο, γονατίζει κι αρχίζει να προσεύχεται. Πλησιάζει ο τύπος, σκύβει στ' αυτί της...:
- Χαίρε τέκνον μου, είμαι ο ηγούμενος. Ξέρεις έχω όρεξη για...καταλαβαίνεις!
- Βεβαίως Άγιε Πατέρα! Με την ησυχία σας!
Της σηκώνει το ράσο ο τύπος, πραγματοποιεί το εφήμερο, ποταπό όνειρό του, τελειώνει και σηκώνεται ευτυχισμένος!
- Εύγε τέκνον μου. Για να μη το‘χω και βάρος στη συνείδησή μου, όμως, οφείλω να σου πω, ότι δεν είμαι ο ηγούμενος, αλλά αυτός που στην έπεφτε στο λεωφορείο!
- Αχ, κι εγώ, για να μη το'χω βάρος στη συνείδησή μου, οφείλω να σου πω, πως είμαι ο εισπράκτορας!
